تمدید، شکست یا توافق؟!

اصلی ترین دلیل طولانی شدن مذاکرات ، ترجمه های متضاد دو طرف از یک "توافق خوب" است. در واقع هم طرف ایرانی و هم طرف غربی به رهبری امریکا هردو بر سر یک موضوع توافق دارند آنهم رسیدن به یک توافق خوب در تاریخ تعیین شده است. اما نگاه دوطرف و منظورشان از یک توافق خوب فاصله ی زیادی با هم دارند، طرف غربی توافقی را توافق خوب می داند که در آن ضمن اینکه تاسیسات اتمی ایران به صورت گسترده جمع آوری شده و تحقیق و توسعه در زمینه انرژی اتمی متوقف شود، آنها از وضعیت و تاسیسات نظامی و همچنین دانشمندان ما اطلاعات کامل بدست بیاورند تا نقاط ضعف و قدرت ما را بشناسند. اینگونه ایران تبدیل به یک شیر بی یال و دم و اشکم می شود که براحتی توسط امریکا و ایادیش تهدید شده و یا حتی مورد تهاجم قرار میگیرد. اما طرف ایرانی توافقی را توافق خوب می داند که ضمن حفظ دست آورد های علمی و امنیت کشور، تحریم های ظالمانه علیه مردم ایران برداشته شده و البته در این راه حاضر به کوتاه آمدن از برخی مسائلی که ضربه به علم و امنیت وپیشرفت  کشور نمی زند  نیز خواهد بود.با این اوصاف و با توجه به اینکه دو طرف بار ها اعلام کرده اند که توافق نکردن بهتر است از یک توافق بد، به احتمال زیاد نه تنها در 9تیر بلکه در هیچ تاریخی توافقی صورت نخواهد گرفت و باید بدانیم که مذاکرات به بن بست رسیده است. مگر اینکه یک طرف از مواضع خود کوتاه بیاید.

اما بعید به نظر می رسد که در پایان تاریخ تعیین شده اعلام شود که مذاکرات به شکست انجامیده است. چون ادامه مذاکرات هم به نفع طرف غرب ست هم به نفع دولت تدبیر و امید و البته بی فایده برای ملت ایران.

سود امریکا و متحدانش از تمدید مذاکرات اول  این است که در حال حاضر غالب تاسیسات هسته ای ایران پلمب بوده و هیچ غنی سازی انجام نمی گیرد، ولی اگر توافقی صورت بپذیرد، بلاخره باز  هم ایران مقداری غنی سازی خواهد داشت، پس وضعیت فعلی به نفع 5+1 می باشد. دومین استفاده 5+1 از تمدید مذاکرات حفظ تحریم هاست، تحریم هایی که در صورت رسیدن به توافق نهایی بلاخره یا دفعتا یا طی یک بازه زمانی باید برداشته شود، پس برای آنها بهتر است مذاکرات ادامه پیدا کند تا اینکه بخواهند اعلام توافق کنند.

اما دولت تدبیر و امید که از زمان انتخابات ریاست جمهوری با وعده مذاکره و رفع تحریم ها جلو آمد و دم از چرخیدن سانتریفیوژ ها و چرخ زندگی مردم زد، امروز در مقابل این گرگهای وحشی که آماده دریدن ملت ایرانند، متوجه شده است که نمی شود بر سر آرمانها و اعتقادات خود بود و با آمریکا هم کنار آمد و در واقع خود دولت نیز به این نتیجه رسیده است که مذاکرات شکست خورده است. اما با این وجود ،چون دولت دو سال عمر خود را با صرف وقت و انرژی تماما وقف مذاکرات کرده و با برگزاری دو جشن هسته ای  برای برنامه اقدام مشترک(توافقنامه ژنو) و بیانیه لوزان به مردم اینگونه القا نموده که توافق نهایی در راه است، نمی خواهد نارضایتی از دولت در بین مردم بیشتر شود و دولت تدبیر هم در انتخابات 94 و هم انتخابات96 شکست بخورد. لذا تمدید مذاکرات و امیدوار نگه داشتن مردم به رسیدن به یک توافق نهایی برای دولت سودمند تر است.

در پایان اگر بخواهیم بازیگر نقش منفی مذاکرات را معرفی کنیم باید این عنوان را به امریکا و سایر کشور های غربی بدهیم که با زیاده خواهی ها و سیاست های  مداخله جویانه علیه ملت ایران، میخواهند ما را از حفظ امنیت خود و همچنین توسعه و پیشرفت علمی باز دارند، که البته با ایستادگی ملت ایران و رهبری هوشمند انقلاب به قول امام ره هیچ غلطی نمی توانند بکنند.