تمدید، شکست یا توافق؟!

اصلی ترین دلیل طولانی شدن مذاکرات ، ترجمه های متضاد دو طرف از یک "توافق خوب" است. در واقع هم طرف ایرانی و هم طرف غربی به رهبری امریکا هردو بر سر یک موضوع توافق دارند آنهم رسیدن به یک توافق خوب در تاریخ تعیین شده است. اما نگاه دوطرف و منظورشان از یک توافق خوب فاصله ی زیادی با هم دارند، طرف غربی توافقی را توافق خوب می داند که در آن ضمن اینکه تاسیسات اتمی ایران به صورت گسترده جمع آوری شده و تحقیق و توسعه در زمینه انرژی اتمی متوقف شود، آنها از وضعیت و تاسیسات نظامی و همچنین دانشمندان ما اطلاعات کامل بدست بیاورند تا نقاط ضعف و قدرت ما را بشناسند. اینگونه ایران تبدیل به یک شیر بی یال و دم و اشکم می شود که براحتی توسط امریکا و ایادیش تهدید شده و یا حتی مورد تهاجم قرار میگیرد. اما طرف ایرانی توافقی را توافق خوب می داند که ضمن حفظ دست آورد های علمی و امنیت کشور، تحریم های ظالمانه علیه مردم ایران برداشته شده و البته در این راه حاضر به کوتاه آمدن از برخی مسائلی که ضربه به علم و امنیت وپیشرفت  کشور نمی زند  نیز خواهد بود.با این اوصاف و با توجه به اینکه دو طرف بار ها اعلام کرده اند که توافق نکردن بهتر است از یک توافق بد، به احتمال زیاد نه تنها در 9تیر بلکه در هیچ تاریخی توافقی صورت نخواهد گرفت و باید بدانیم که مذاکرات به بن بست رسیده است. مگر اینکه یک طرف از مواضع خود کوتاه بیاید.

اما بعید به نظر می رسد که در پایان تاریخ تعیین شده اعلام شود که مذاکرات به شکست انجامیده است. چون ادامه مذاکرات هم به نفع طرف غرب ست هم به نفع دولت تدبیر و امید و البته بی فایده برای ملت ایران.